Artikel: Vlamingen Kris en Ireen merken hoe Ierland gidsland is voor leesvaardigheid: "Leerlingen krijgen hier dagelijks boeken mee"

Toen ik op de website van “Het Nieuwsblad” aan het surfen was, ving dit artikel mijn aandacht. Ik zag het woord “leesvaardigheid” in de titel staan en besloot er eens op te klikken. Het artikel gaat over een Vlaams koppel dat in Ierland woont met twee kinderen. Ze praten over hoe de leescultuur van Ierland er veel beter aan toegaat dan die van België. Ze noemen Ierland een gidsland voor andere landen en na het artikel gelezen te hebben moet ik daar ook wel akkoord mee gaan.

Zoals waarschijnlijk al wel geweten is, gaat de leesvaardigheid van de nieuwe generatie jongeren en sterk op achteruit. Dit is zo voor veel landen, maar bij Ierland blijkt het toch stabiel te blijven. Dit komt door het feit dat de Ierse overheid initiatief durft te nemen en hier drastische maatregelen voor heeft vernomen. Tegenwoordig hebben alle jongeren een gsm en zitten ze veel op sociale media waardoor ze amper nog boeken lezen of kritisch nadenken. Ierland heeft hier een goede oplossing voor omtrent hun leescultuur. Vanaf kinderen daar vlot kunnen lezen wordt er ook meer op gefocust. De leerlingen krijgen er dagelijks nieuwe boeken mee naar huis en zo goed als alle scholen hebben hun eigen bibliotheek.

Ik denk dat België, maar ook alle andere landen die met het zelfde probleem zitten, een voorbeeld kunnen nemen aan de manier waarop Ierland dit probleem aanpakt en dat het zeker de titel van “gidsland” zwaar verdiend heeft.

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20231205_95429313 

Artikel: "Graaiflatie" opnieuw verkozen tot woord van het jaar

In dit kort artikeltje wordt het woord van het jaar “graaiflatie” bekend gemaakt en ook uitgelegd.

Ik kreeg interesse in dit artikel omdat ik me nog herinner dat we bij Nederlands 2 vorig semester, het kort hadden over het woord van het jaar. Ik herinner me nog dat meneer Coesemans een boekje bijhad waar allemaal woorden instonden die van de afgelopen 50 jaar, officiële woorden van de Nederlandse taal waren geworden. Dit prikkelde mijn interesse en dus besloot ik op te zoeken welke woorden de vorige jaren hadden gewonnen, maar ook de tien genomineerde woorden van dit jaar.

De tien genomineerde woorden van dit jaar waren: AI, oftwel Artificial Intelligence, barbiecore, een modestijl geïnspireerd door Barbie, bestaanszekerheid, crompouce, een kruising van een croissant en een tompouce, fatbike, graaiflatie, hittefit, dit betekent dat je goed kunt omgaan met hitte, TikTok-rijen, dit zijn rijen van mensen die wachten op een plek waar ze een selfie willen maken, traktatiecultuur en x’en, wat verwijst naar het oude Twitter dat nu X noemt.

Ik zocht dus een lijst van alle woorden die vorige jaren hadden gewonnen en ik wil graag een paar van mijn favorieten met jullie delen. Knuffelcontact won in 2020 en we kunnen allemaal wel raden waarom, er ging bijna geen dag voorbij waar het woord niet op het nieuws werd vermeld. Het verbaast me ook echt dat woorden die vandaag de dag vaak gebruikt worden als echt normale woorden vroeger zo nieuw en speciaal waren. Hierbij verwijs ik dan naar woorden zoals selfie (2013), frietchinees (2012) en ontvrienden (2011). Ze zijn zo zeer geïntegreerd in onze woordenschat dat zelfs de spellingschecker hem goedkeurt.

Ik wou dit gewoon even delen met jullie omdat ik dit toch wel een interessant gegeven vond en ik hoop dat ik jullie ermee heb kunnen boeien.

https://www.hln.be/binnenland/graaiflatie-opnieuw-verkozen-tot-woord-van-het-jaar~a5f91e21/ 

Artikel: Scholen krijgen extra middelen om stijgend aantal leerlingen aan te kunnen

Ik las over laatst dit artikel over minister Ben Weyts, die van plan was om te investeren in meer schoolbanken om zo voorbereid te zijn op de voorspelde groei in het schooljaar 2027-2028.

Ik weet van mijn middelbare schoolcarrière nog dat er een duidelijke toename was bij het aantal eerstejaarsstudenten elk jaar. Als ik me het nog goed herinner was mijn jaar met zo’n 70-tal leerlingen in het eerste jaar, maar toen ik over laatst kijkstage ging doen op mijn oude school zag ik dat er dit jaar rond de 120 nieuwe leerlingen bij waren gekomen. Ik wil hier wel bij vermelden dan deze cijfers misschien weinig lijken maar voor mijn oude school het SMIK zijn dat best grote getallen aangezien het toch een best klein schooltje is. Ik merkte ook op dat er vaak een bankje te weinig was voor mij om achter te zitten tijdens de kijkstage en dat we vaak het bankje van een zieke leerling naar achter moesten dragen.

Toen ik dit artikel las, was ik heel blij omdat ik toch denk dat er voldoende accommodaties moeten zijn voor alle leerlingen en dat een zo comfortabel mogelijke omgeving zeker een pluspunt is voor hun studies.

Minister Ben Weyts zei ook dat hij nu al aan het investeren is om deze exponentiële groei voor te zijn en zo problemen te voorkomen. Dit vind ik een slimme onderneming.

https://www.hln.be/onderwijs/scholen-krijgen-extra-middelen-om-stijgend-aantal-leerlingen-aan-te-kunnen~a800f603/ 

Olense Kartoenale 2023

De Olense Kartoenale, een jaarlijkse internationale cartoonwedstrijd, is een evenement dat zowel kunstliefhebbers als cartoonisten van over de hele wereld aantrekt. Ik ben er dit jaar zelf ook heen geweest omdat ik zelf ook een fan ben van cartoons, maar ook omdat mijn grootvader lid is van de jury. Met een rijke geschiedenis en een groeiende reputatie als een platform voor artistieke expressie, heeft de Olense Kartoenale zichzelf gevestigd als een belangrijk evenement in de wereld van cartoons. Ik dit blogbericht wil ik jullie overtuigen om er volgend jaar zelf naartoe te gaan. Ik zal het daarom dus hebben over het thema van dit jaar en de drie winnaars en hun werk.

In lijn met de groeiende klimaatkwesties en duurzaamheid, heeft de Olense Kartoenale dit jaar gekozen voor het thema “Duurzaamheid in een veranderende wereld”. Dit thema daagt cartoonisten uit om hun creativiteit te gebruiken om de uitdagingen en kansen van duurzaamheid in onze snel veranderende samenleving te verkennen. Hiermee wilden ze bewustzijn creëren en een dialoog starten over hoe we als individuen en als samenleving kunnen bijdragen aan een duurzame toekomst.

Dit jaar ontvingen ze weer talloze inzendingen van getalenteerde cartoonisten van over de hele wereld. Na veel bespreken en vergaderen door de ervaren juryleden, waaronder mijn opa 😊, werden de volgende winnaars gekozen:

De eerste plaats werd veroverd door Anna Rodriguez met haar werk genaamd “The Green Revolution”. De gerenommeerde, Spaanse cartoonist illustreerde in haar cartoon op een prachtige manier de kracht van collectieve actie en de rol die individuen kunnen spelen bij het bevorderen van duurzaamheid. Haar extraverte kleurengebruik en haar scherp gevoel voor humor betrekken de kijkers en creëren tegelijkertijd een bewustzijn voor de urgentie van milieubehoud.

Ahmed Khan, een opkomend talent uit Pakistan, wist de tweede plaats te behalen met zijn werk “Sustainable Solutions”. Zijn cartoon benadrukt de noodzaak van innovatie en duurzame oplossingen voor de hedendaagse uitdagingen. Hij weet een krachtig en inspirerend werk te leveren door het gebruik van symboliek en visuele metaforen.

Een welverdiende derde plaats ging naar Maria Silva, een veelbelovende cartoonist uit Portugal. Haar cartoon “The Cycle of Sustainability” belicht de onderlinge verbondenheid van verschillende aspecten van duurzaamheid, zoals ecologie, economie en sociale rechtvaardigheid. Haar werk slaagde erin om de blik van vele juryleden te vangen door haar gedetailleerde tekenstijl en de diepgaande boodschap die in haar werk zat. Haar werk was mijn persoonlijke favoriet want de boodschap wist mij ook emotioneel te raken.

De Olense Kartoenale van dit jaar was een viering van creativiteit en maatschappelijk bewustzijn. Het thema “Duurzaamheid in een veranderende wereld” bood alle deelnemers de kans om hun talenten te tonen en hiermee een belangrijke boodschap over te brengen aan alle kijkers. De drie winnaars hebben met hun geweldige meesterwerken laten zien hoe cartoons een effectief middel kunnen zijn om bewustzijn te creëren en voor een positieve verandering kunnen zorgen. De Olense Kartoenale blijft een essentieel platform voor cartoonisten om hun stem te laten horen aan de wereld.

Film: Het smelt

Op dinsdag 26 december ging ik naar de film “Het smelt” van Veerle Baetens. Ze speelt ook zelf het hoofdpersonage “Eva”. Naar mijn mening vond ik dit een zeer indrukwekkende prestatie voor zowel het regisseren als het acteren. Ze slaagt er in om de sfeer van het dorp, waar de film zich afspeelt, tot leven te brengen wat voor een meeslepende kijkervaring zorgde. De cinematografie en de muziekkeuze dragen bij aan de emotionele intensiteit van de film.

Wat me vooral opviel tijdens het kijken is dat er veel gebruik gemaakt wordt van flashbacks en flashforwards. Dit gaf mij als kijker een beeld waarin het verleden en het heden van Eva verweven werd. Dit zorgde voor een bepaalde gelaagdheid in de film waarbij steeds kleine stukjes informatie van twee kanten gegeven werden om uiteindelijk één prachtig geheel te vormen.

De film laat zien hoe Eva worstelt met haar eigen identiteit en hoe ze probeert te ontsnappen aan de schaduwen van haar verleden. Ze moet haar angsten onder ogen zien en de waarheid achterhalen om eindelijk vrede te vinden.

De personages in de film vond ik zeer goed uitgewerkt en zeer overtuigend afgebeeld door de cast. Als jonge student kon ik me vaak relateren met bepaalde personages in hun zoektocht naar hun eigen identiteit en de druk om jezelf te vinden in een wereld vol verwachtingen.

Hoewel de film intense en soms donkere scènes vertoont, biedt het ook momenten van hoop en menselijkheid. Het laat zien dat zelfs in de moeilijkste tijden je familie en vrienden een bron van kracht kunnen zijn.

Ik vind de film zeker een aanrader voor mensen die geïnteresseerd zijn in de complexiteit van menselijke relaties en een film die de zoektocht naar identiteit verkent. Deze film heeft me enorm aan het denken gezet en mij op bepaalde momenten ook echt emotioneel geraakt.

Hell City: Final Stop

Het spannende en griezelige verhaal van Joanne Carlton vertaald naar het Nederlands “Hell City: Laatste Halte” is een magnifiek boek. Van de cover tot de zwartwit illustraties doorheen het boek. Dit boek kan ik niet anders beschrijven dan een ervaring. Je wordt helemaal betrokken in de fantasy wereld van Allie, de protagonist, die plots wakker wordt in een brandende kamer zonder enige herinnering buiten dat ze doodging. Ik dit blogbericht wil ik jullie de spanning overbrengen die ik heb ervaren terwijl ik dit boek las.

In de inleiding had ik het reeds over het begin van het verhaal. Dus zoals al vermeld werd, werd Allie wakker in een brandende kamer met amnesie. Het enige dat ze nog wist is dat ze doodging. Ze had een bandje rond haar arm waar haar naam, die ze ook was vergeten, opstond. Ze schiet meteen in actie want haar overlevingsinstinct vertelt haar dat ze daar weg moet. Echter als ze naar buiten wandelt ziet ze een gruwelijk, enorm monster, en jammer genoeg ziet het haar ook. Ze voelt zich hopeloos en dwaalt rond terwijl ze de vele verschillende monsters probeert te ontwijken. Helemaal alleen is ze dagenlang op pad wanneer ze onverwacht hulp krijgt van een zwarte labrador, die tot haar redding komt bij een andere ontmoeting met een monster. Ineens weet ze de moed weer op te nemen met haar nieuwe bondgenoot om deze afschuwelijke wereld waarin ze is ontwaakt te trotseren.

Oorspronkelijk werd ik al aangesproken door de titel en de dikte van het boek, maar toen ik er doorbladerde werd ik makkelijk overgehaald door de indrukwekkende zwartwit illustraties. Toen ik de uitbundige beschrijving van het eerste monster las samen met de puike illustratie ernaast kreeg ik zelf de kriebels.

Het verhaal gooit je in het midden van Allies crisis en je wordt al snel overweldigd door alles dat gaande is, maar doorheen het verhaal vallen alle puzzelstukjes mooi op zijn plaats en schetst het een prachtig geheel.

Zowel Allie als de verschillende monsters worden zodanig uitbundig beschreven. Deze in combinatie met de vele adjectieven die Carlton gebruikt zorgen er echt voor dat je je perfect kan inleven in de huidige situatie. Ik heb echt verschillende keren tijdens het lezen kippenvel gekregen.

In tegenstelling tot “Jinxed” was dit einde echt fantastisch. Alle stukjes die op zijn plaats vielen gekoppeld aan de onderliggende boodschap die zich ineens duidelijk maakte, hebben me echt geraakt. Dit boek is echt een aanrader voor iedereen die van constante spanning houdt tijdens het lezen. De passages lieten me steeds smachten naar wat er zou volgen.

Jinxed

Jinxed, een fantasierijk meesterwerk geschreven door Amy McCullogh, heeft me terug meegesleept naar mijn kindertijd en mijn fantasie overvloed met nostalgie. Het boek gaat over een meisje genaamd Lacey Chu, die zeer goed is in coderen en gefascineerd is door technologie. McCullogh schrijft over Lacey, die een wereld van competitie ontdekt vol met fascinatie en familie geheimen.

Oorspronkelijk was ik een beetje afstandelijk van dit boek omdat het 320 pagina’s telt, wat voor mij redelijk veel is, maar uiteindelijk heeft de sciencefiction enthousiast in mij me kunnen overhalen om het toch te lezen. Het feit dat het me erg deed denken aan Pokémon, waar ik ook een zeer grote fan van ben, hielp zeker met me over te halen.

Wanneer Lacey Chu wordt afgewezen bij een elite academie die haar haar droom job bij het grootste techbedrijf “MONCHA” belooft, gaat ze helemaal kapot. Op een bepaalde nacht vindt ze een kapotte ‘baku’, een zeer geavanceerd ‘robothuisdier’ ontwikkeld door MONCHA, die ze mee naar huis neemt en repareert. Ze noemt de katvormige baku “Jinx”, en door deze te repareren weet ze toch een plekje te krijgen op die elite academie, maar Jinx is anders dan de andere baku die ze ooit gezien heeft. Hij lijkt… “echt”. Terwijl Lacey went aan haar nieuwe schoolleven, strijdt met de beste studenten in “bakubattles” en haar vaardigheden test, ontdekt ze dat Jinx deel uit maakt van een gevaarlijk geheim… Je zal het zelf moeten lezen om dit geheim te achterhalen. 😉

De kenners zullen ondertussen het Pokémon-aspect wel herkend hebben en, zoals mij, even veel zin hebben om het boek te lezen, maar natuurlijk heeft het boek ook z’n minpunten. Er waren twee dingen die ik iets minder vond aan het boek. Dit waren het tempo en het einde. Op verschillende momenten voelde het verhaal een beetje langdradig en niet snel to the point. Ook vond ik dat het einde een beetje te gehaast was.

Al bij al vond ik het desondanks het tempo nog steeds zeker een aanrader voor sciencefiction fanaten zoals ikzelf. Ook is dit zeker een leuk verhaal dat in de klas besproken kan worden want ik ben er zeker van dat die ‘bakubattles’, de leerlingen zeker zullen interesseren, maar misschien vooral de jongens bij nader inzien. 😉

Het meisje en de soldaat

Het kort maar krachtige verhaal van geschreven door Aline Sax, “Het meisje en de soldaat”, is een heftig en ontroerend verhaal dat verschillende heftige thema’s zoals racisme, oorlog en zelfmoord aankaart. Als ik zou schrijven dat het me emotioneel geraakt heeft zou ik het te weinig credit geven. Ik koos het boek oorspronkelijk omdat het niet te veel pagina’s had en ook omdat het oorlogsthema me aansprak, maar uiteindelijk ben ik gebleven voor het prachtige en ontroerende verhaal.

Het blinde meisje, dat is het boek ook echt wordt benoemd als “het meisje”, en de zwarte soldaat, die ook specifiek als “de soldaat” wordt benoemd, zijn de 2 belangrijkste personages van het boek. Ze hebben beide zeer uitgebreide karakters en ik vind dat ze beide zeer goed geschreven zijn.

Het verhaal wisselt steeds tussen het perspectief van het meisje en de soldaat. Ook wordt het niet door hun vertelt maar door een overkoepelende auteur die over hun vertelt. Een ander leuk aspect van het boek was dat de pagina’s zwart waren met witte letters als het over de soldaat ging om zo echt een contrast te creëren. Dit zorgde echter soms voor wat moeilijkheden want na een lange tijd te lezen had ik soms wat last van mijn ogen, die zich steeds moesten aanpassen.

Het blinde meisje woont in een herberg samen met haar moeder en haar tante. Deze herberg bevindt zich net achter de frontlinie. Hierdoor komen er vaak soldaten over de vloer om even te rusten na hun zware dagen. Het meisje zit graag op het bankje dat buiten staat en ze went stilaan aan de zweet-, modder- en bloedgeur van de soldaten waarmee ze elke dag in contact komt, maar op een dag verandert alles. Op een dag voelt ze dat iemand anders op het bankje komt zitten. Die andere persoon is een zwarte soldaat, hij mag niet binnen in de herberg want de mensen zijn bang van hem en vertellen elkaar allemaal overdreven verhalen over ‘die zwarten’. In het begin praten ze niet, maar al snel geraken ze aan de praat en omdat het meisje blind is, heeft ze geen vooroordelen over de soldaat. Ze vertellen elkaar over hun leven en de man schept een beeld in haar hoofd van Afrika en zijn vrouw en dochtertje daar. Ze raken al snel bevriend en praten vele dagen met elkaar tot op een dag wanneer de soldaat ineens niet meer komt opdagen. Het meisje is droevig en besluit op pad te gaan om hem te zoeken, maar je kan al wel raden hoe dit zal gaan. Ze belandt uiteindelijk in het veldziekenhuis waar de soldaat kort daarvoor uit gevlucht was. Hij was van plan om er een einde aan te maken omdat hij niet terug naar de frontlinie te moeten, maar dan hoort hij iets in de verte …

Het verhaal is mooi en redelijk simpel opgebouwd waardoor het zeker een boek kan zijn dat je in de klas kan bespreken met je leerlingen. Dit kan ervoor zorgen dat ze met spelende thema’s van vandaag de dag in contact komen. Ik heb ervan genoten en ik denk dat dit zeker een leuk verhaal kan zijn voor de geïnteresseerden. Laat me gerust weten wat je van het verhaal vond als je het besluit te lezen!

Fons: Wijze lessen voor het vak Nederlands: schrijfvaardigheid

Onlangs las ik in de Fons een artikel over enkele tips om schrijfvaardigheid te bevorderen. Het artikel is geschreven door Peter van Damme, die vak begeleider is voor Nederlands bij Katholiek Onderwijs Vlaanderen.

Ik koos namelijk voor dit artikel omdat ik schrijfvaardigheid één van de belangrijkste vaardigheden vind en omdat ik ook opmerk dat deze vaardigheid er doorheen de jaren steeds harder achteruit op gaat, zoals Van Damme ook meldt in zijn artikel. Daarom wilde ik in dit artikel nieuwe tips leren om deze later in mijn eigen lessen toe te passen en zo hopelijk toch stilaan de schrijfvaardigheid van mijn leerlingen terug te bevorderen.

Hij bespreekt verschillende termen zoals “de onzichtbare lezer” en vergelijkt “leren schrijven” met autorijden. Ik vond deze vergelijking zeer accuraat en het gaf me een ander beeld op het schrijfproces waar ik eerder nog niet aan had gedacht. Ook bespreekt hij verschillende bouwstenen en lesideeën die nuttig kunnen zijn. Ik ga deze hieronder verder bespreken.

Hij bespreekt verschillende bouwstenen die ik als leraar kan inzetten tijdens het lesgeven om leerlingen hun schrijfvaardigheid te ondersteunen. Hij spreekt hier over het gebruik van voorbeelden en het ondersteunen bij moeilijke opdrachten, maar ook structuur, feedback en effectiviteit. Deze bouwstenen hielpen mij een beter beeld scheppen over hoe ik schrijfvaardigheid kan bevorderen bij mijn toekomstige leerlingen.

Hij gaf leerkrachten ook enkele lesideeën die men zou kunnen gebruiken in hun eigen lessen en die zeker ook nuttig kunnen zijn voor jullie. Hij praat hier bijvoorbeeld over het modelleren van een les of over sjablonen gebruiken bij een moeilijker teksttype. Ook raadt hij aan om leerlingen teksten te laten herschrijven om zo hun register en woordkeuze te bevorderen. Ook hun opbouw en vormgeving kan hier enorm door verbeteren.

Ik raad alle toekomstige leerkrachten dit artikel zeker aan want het zit boordevol ideeën waarmee jullie jullie lessen schrijfvaardigheid effectiever kunnen maken.

Reality Check

Ik vind van mezelf dat ik nog niet echt een grote cultuurparticipant ben en ik hoop dat ik er met deze blog verandering in kan brengen. Alle opdrachten die we voor dit portfolio moeten doen, doe ik normaal gezien niet vaak dus ik hoop doorheen de opleiding veel nieuwe ervaringen te beleven door deze opdracht. Als er een schaal zou zijn van cultuurparticipatie zou ik met zekerheid kunnen zeggen dat ik zeer ver vanonder zou staan. Ik hoop dus ten zeerste dat ik op z’n minst van de bodem van deze denkbeeldige schaal geraak deze komende jaren.

De volgende alinea’s zullen qua inhoud mijn antwoorden zijn op enkele richtvragen vanop Canvas. Hier zal ik onder andere mijn favoriete culturele genres bespreken zowel als mijn weinige voorgaande culturele ervaringen. Ik hoop dan ook ten zeerste dat deze reality check jullie een beeld zal geven over mijn stand van zake als cultuurparticipant.

Als ik het heb over mijn favoriete genres bij boeken en films, dan is dit eigenlijk zeer verschillend voor de twee. Bij boeken lees ik het liefst boeken die mijn interesse en nieuwsgierigheid opwekken zoals thrillers of historische verhalen. Hierbij zoek ik vooral de spanning van het verhaal om mijn aandacht erbij te houden. Voor films daarentegen prefereer ik actie en fantasy (als in Lord of the Rings en Dungeons and Dragons, niet zoals in kindersprookjes). Dit is omdat ik me graag inleef in deze verhalen. Ik weet het, dat is best nerdy :P.

Als ik naar een cultuurevenement ga is dit meestal een film en ik weet dat dit niet de bedoeling is en daarom hoop ik doorheen de opleiding mijn horizon te verruimen en ook veel andere cultuurevenementen bij te wonen. Hierdoor zal ik zeker stijgen op mijn denkbeeldige schaal.

Zoals ik hierboven al vermeldde ga ik vooral naar films en dit doet ik ook zo goed als altijd met vrienden of familie. Het is dan ook niet gek dat we na de film er dan ook over praten en zelfs nog erover chatten als we weer thuis zijn.

Mijn uiteindelijke doel aan het einde van de opleiding is dus, zoals ik al kort in mijn inleiding vermeldde, om zo hoog mogelijk te stijgen op mijn denkbeeldige schaal en zo’n goed mogelijke cultuurparticipant te worden. Ik wens jullie veel leesplezier met mijn blog waar ik mijn cultuurervaringen met jullie zal delen.