Populairste kinder- en tienerwoorden van 2024

Karrewiet en Nws.nws.nws stelden ook dit jaar weer een top 5 kinder- en tienerwoorden op. Het kinderwoord van het jaar werd ‘glamour’, wat stijlvol betekent en het tienerwoord van het jaar werd ‘noncha’, wat een afkorting van nonchalant is.

Dit artikel vond ik interessant omdat dit soort taal zeer dicht bij de leefwereld van de leerlingen ligt. Ik had ook al wel een idee van welke woorden ik kon verwachten. Ik was ook nieuwsgierig of ik alle woorden die verkozen werden zou herkennen. Ikzelf herkende de meeste woorden nog wel, maar ik kan me voorstellen dat de oudere generatie nogal gekke bekken zou trekken bij het lezen van sommige van deze woorden. Daarom zou ik de oudere lezers van mijn blog willen aansporen om het artikel zelf ook eens te lezen en me in de reacties te laten weten of ze de woorden herkennen en/of wat ze er van vinden.

Ik weet vanuit mijn eigen middelbare school ervaring nog dat de oudere leraren vaak moeite hadden met het ‘mee zijn’ met de taal die wij als jongeren ontwikkelen en hanteren. Daarom vind ik het wel een interessant onderwerp om zowel in de klas aan te halen, maar ook als leraar zelf onderzoek naar te doen met eventuele hulp van je leerlingen. Dit kan leiden tot leuke gesprekken en het kan de klassfeer ook bevorderen. Eveneens kan het de band tussen de leraar en de leerlingen ook versterken.

Het is natuurlijk ook een interessant onderwerp om een echte les over te geven en samen met de leerlingen na te gaan denken over hoe deze woorden ontstaan. Dit zal zeker een motiverend effect hebben op het leerplezier van de leerlingen omdat dit onderwerp zo dicht bij hun leefwereld ligt.

Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen aan dit thema binnen de klaspraktijk en ik ben zeker ook een voorstander van de toepassing ervan. Ik hoor graag wat jullie als lezers hiervan denken dus laat het me zeker weten in de reacties! 😊

https://www.standaard.be/cnt/dmf20241202_94999243

Nederlands in een multicultureel onderwijs

Karlien Beckers schreef een artikel in De Standaard over een basisschool waarin 9 op de 10 leerlingen geen Nederlands als moedertaal hadden. Het artikel haalt enkele aanpakken aan om met zulke klassen om te gaan, maar ook hoe ‘een stoomcursus Nederlands’ niet zou helpen.

Toen ik de titel van het artikel las, dacht ik dat het zou gaan over tips voor leerkrachten om effectief les te geven in een multiculturele klas. Dat is waarom het artikel me initieel aansprak. In plaats daarvan begon het artikel opeens over wiskunde en hoe leerkrachten van die basisschool ervoor kozen om de instructies in de moedertaal van de leerlingen te vertalen. Dit deden ze met behulp van tablets om zo de opgaven te maken. Hoewel ik totaal akkoord ga met deze aanpak voor leerlingen die de taal nog grotendeels moeten leren, vind ik wel dat de nadruk op Nederlands in het onderwijs niet mag vervagen.

In het artikel wordt ook aangehaald hoe dit stilaan wel het geval blijkt te zijn. Er wordt ook op de kloof gewezen van de autochtonen en Vlamingen met een migratieachtergrond. Er wordt ook gepraat over eventuele financiële gevolgen voor ouders die onvoldoende Nederlands spreken of niet kunnen bewijzen dat ze hier lessen voor volgen. Ook werd de uitspraak van Ben Weyts aangehaald die wou dat Nederlands verplicht zou worden op de speelplaats. Hoewel ik het zeker belangrijk vind dat iedereen op school Nederlands kan of leert hanteren, vind ik de sancties die eraan vastgehangen worden een beetje extreem.

De directeur van de basisschool wijst dan weer op het feit dat als je de andere moedertalen afwijst, je ook die leerlingen afwijst. Hij pleit voor de betrekking van de ouders i.p.v. de afstraffing om zo een veilig schoolklimaat te creëren. Dit zou uiteraard in de belangstelling moeten staan.

Hoewel het artikel niet meteen mijn verwachtingen volbracht, heb ik zeker wel nieuwe inzichten gevonden. Ik denk dat het zeker belangrijk is om de specifieke noden van de leerlingen in het belang te stellen. Dit kan dan weer veel algemener gezien worden dan wat het artikel aankaart. Ook moet een veilig schoolklimaat altijd het streefdoel zijn van elke leerkracht. Ik denk dat dit artikel zeker een meerwaarde is voor leerkrachten die hier nog mee spelen. Wat denk jij? Laat het me zeker weten in de reacties!

https://www.standaard.be/cnt/dmf20241219_96599071

Al zingend taal leren?

Onlangs las ik eer artikel over een muziek show in Genk. Hier waren zo’n 300 anderstaligen aanwezig die gezamenlijk kennismaakten met de Nederlandse taal d.m.v. muziek en liedjes. Dit deed mij als taalleerkracht meteen nadenken over de mogelijkheden die dit zou kunnen hebben in het onderwijs. En niet alleen voor Nederlands, maar ook Engels.

Lennaert Maes & De Bonski’s traden op in de Schouwburg in Genk waar ze een talrijke mix van Vlaamse klassiekers en Nederlandstalige versies van wereldhits zongen. Met een publiek dat meer dan 300 anderstaligen bevatte, hoopten ze met hun show de taalgrenzen te doorbreken a.d.h.v. muziek. Terwijl ik het las had ik al meteen de indruk dat dit zeker nuttig kan zijn. Zeker de wereldhits zie ik als een goed middel aangezien sommigen misschien de lyrics vanuit de originele taal al kennen. Dit maakt meteen het contrast met de Nederlandse versie duidelijk en verstaanbaar. Ze willen mensen ook kennis laten maken met de Belgische muziekcultuur. Aangezien muziek een groot deel uitmaakt van vele culturen, vind ik dit zeker ook een goede manier om het publiek te laten proeven van de Belgische cultuur.

Zoals ik in de inleiding reeds vermeldde, zette dit artikel mij, als toekomstige taalleerkracht, ook meteen aan het denken. De verschillende mogelijkheden die muziek biedt om in de lespraktijk toe te passen, maken het een ideale methode om taal te bestuderen. Een lied bestuderen is voor veel leerlingen nl. ook veel interessanter en motiverender dan een saaie tekst. Deze manier van taal bestuderen moet ook niet beperkt worden tot het Nederlands. Het kan nl. ook interessant zijn binnen mijn andere vak, Engels. Ik heb reeds in mijn eigen lespraktijk gebruikt gemaakt van een lied om bepaalde tenses te leren herkennen. Ikzelf ondervond dat dit een goede manier was om de leerlingen te motiveren, maar uiteraard ook iets bij te leren. Dit zijn uiteraard niet de enige mogelijkheden die muziek in taalvakken met zich meebrengt. Om nog een paar mogelijkheden op te noemen denk ik aan het ontleden van de tekst, maar bijvoorbeeld het achterhalen van de onderliggende betekenis van de lyrics.

Hieruit kan ik concluderen dat muziek zeker een interessant gegeven is binnen taallessen en dat het zeker een aanrader is voor mijn medeleerkrachten Nederlands, maar ook degene die Engels of Frans volgen. Wat denken jullie hierover? Laat het me weten in de reacties!

https://www.hln.be/genk/anderstaligen-leren-al-zingend-nederlands-in-de-schouwburg-in-genk~aed1773c/

Olense Kartoenale 2024

Ook dit jaar trok ik weer naar Olen om de Olense Kartoenale bij te wonen. Dit jaar was het hoofdthema ‘verkeersborden’, maar Amnesty International legde nog een ander thema op, nl. ‘recht op protest’.

De Olense Kartoenale is een jaarlijks evenement waaraan kunstenaars van over de hele wereld meedoen. De jury, waar mijn grootouders toevallig ook deel van uitmaken, rijkt daar dan enkele prijzen uit aan de beste inzendingen. Deze prijzen komen in de vorm van een ‘pot’, de eerste prijs is ‘De Tinnen Pot’, de tweede is ‘De Koperen Pot’ en de derde prijs is ‘De Aarden Pot’. Aan deze hangen ook telkens een geldprijs, 1500, 700 en 400 euro respectievelijk.

Dit jaar ging De Tinnen Pot naar Ali Paknahad uit Iran. Hij maakte een cartoon waarin Roodkapje door een bos van verkeersborden wandelt terwijl ze onwetend door de wolf achtervolgd wordt. De Koperen Pot ging naar Gabriele Corvi uit Italië. Hij maakte een grappige spotprent over hoe gemeentewerkers vaak maar staan te niksen. Tenslotte ging De Aarden Pot naar een Belg genaamd Jona Jamart, die een dystopische scène afbeeldt. Amnesty International reek ook een prijs uit aan de Amerikaan Ali Miraee. Hij beeldde een vrouw af, die de ‘morality police’ de weg blokkeert. Dit is uiteraard een teken van protest.

Elk jaar opnieuw worden er enorm veel inzendingen gedaan en deze variëren altijd van zowel grappige cartoons tot indrukwekkende cartoons die een diepere boodschap willen overbrengen. Daarom denk ik dat dit evenement zeker een culturele verrijking is, maar uiteraard ook een entertainende ervaring.

Als bezoeker krijg je ook elk jaar een boekje mee zoals in de foto. Hierin vind je informatie over het evenement en eveneens de winnaars van dit jaar. Je vindt er ook alle andere inzendingen in. Daarom denk ik dat het zeker wel een interessante en verrijkende ervaring kan zijn om bij te wonen. Dit boekje zou je in de klas ook kunnen benutten tijdens de lessen Nederlands. Zoals ik eerder al vermeldde stonden er ook werken in met een diepere betekenis. Deze zouden kunnen leiden tot boeiende, alsook diepgaande gesprekken. Het is eveneens ook wel interessant om gewoon eens door te bladeren, want er staan ook vaak grappige werken in.

Ik wil jullie zeker aansporen om er volgend jaar zelf ook bij te zijn. Als je ook eens graag door het boekje bladert, wil ik het heus wel eens mee naar school brengen. Laat het me dan maar weten in de reacties! 😊

Onderwijscafé AI

Op 14 november ging ik, zoals velen van jullie, naar het onderwijscafé van Barend Last. Hier ging hij uitbundig tekeer over dat AI-fenomeen en welke invloeden en veranderingen het met zich meebrengt. Hij had het over de algemene invloed van AI op de samenleving, maar hij ging uiteraard ook in op de zodanige effecten die dat hele AI-gegeven meebrengt naar het onderwijs.

Dat AI-beest was voor mij niet echt iets nieuws, ik was er al wel redelijk bekend mee. Dat lijkt mij best logisch voor iemand die zo veel tijd spendeert op het internet. Het zit tegenwoordig nl. overal. Het werd me dus meteen duidelijk dat het grootste deel van deze sessie een informatiesessie zou zijn voor beginners, aangezien er een groot leeftijdsverschil aanwezig was in het publiek. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat het voor mij eerder een entertainende sessie was dan een leerrijke, want hij kwam vaak wel humoristisch door de bocht.

Hiermee wil ik uiteraard niet zeggen dat het een nutteloze sessie was. Ik vind het belangrijk dat iedereen stilaan begint te beseffen dat dat AI-beest een blijvend fenomeen zal zijn en ook zeker een belangrijke factor zal zijn, niet alleen in het onderwijs, maar voor onze hele samenleving in de toekomst. Dat verklaart waarschijnlijk ook de leeftijdsdifferentiatie van het publiek, aangezien velen van de oudere generatie nog helemaal niet bekend waren met dat hele AI-gebeuren.

Wat dit nu betreft voor het onderwijs lijkt me wel vanzelfsprekend. Die invloed van dat grote AI-monster is onvermijdelijk, dus we moeten onze toekomstige leerkrachten klaarstomen om er mee om te kunnen gaan. Naar mijn mening moet elke toekomstige leerkracht een basisgeletterdheid bezitten over de werking van AI.

AI heeft natuurlijk niet alleen een invloed op leerkrachten. Ook leerlingen komen steeds meer en meer in contact met AI. Daarom is het volgens mij ook belangrijk dat deze AI-geletterde leerkrachten hun kennis van AI ook overdragen aan hun leerlingen. Niet alleen het gebruik ervan, maar ook de gevolgen en risico’s die dat monster met zich meebrengt.

Thank you for coming to my TED Talk… Nee grapje, maar ik hoop wel echt dat dit bericht jullie ogen heeft geopend voor het belang van een goede voorbereiding op de aankomst van dat AI-beest in zowel onze samenleving als het onderwijs.

De Hekser

Ben je op zoek naar een episch fantasy verhaal vol magie, monsters en morele dilemma’s? De Hekser van Andrzej Sapkowski, het eerste boek in de beroemde Witcher-reeks, neemt je mee naar een donkere en complexe wereld. In dit boek maak je kennis met Geralt van Rivia, een professionele monsterjager met een scherp verstand en een nog scherper zwaard. Maar is dit boek een must-read voor fantasy liefhebbers, of zijn er elementen die beter hadden gekund? Laten we dat samen verkennen.

Sommigen onder jullie herkennen het boek misschien wel van mijn presentatie over het fantasy genre, dus het is misschien niet al te verrassend om hem hier terug te zien komen.

Wat De Hekser meteen onderscheidt van andere fantasy boeken, is de unieke structuur. Het boek bestaat uit een verzameling korte verhalen die samen een beeld schetsen van Geralt’s wereld en zijn morele code. Elk verhaal biedt een frisse blik op klassieke sprookjes en mythes, maar dan met een duistere twist. Dit maakt het boek niet alleen boeiend, maar ook verrassend veelzijdig.

Geralt zelf is een fascinerend personage. Hij is geen traditionele held. Zijn keuzes worden vaak bepaald door pragmatisme in plaats van idealisme, wat hem menselijk en herkenbaar maakt. Tegelijkertijd is hij loyaal en heeft hij een sterk gevoel voor rechtvaardigheid, zelfs in een wereld die vaak wreed en cynisch is.

De wereldbouw in De Hekser is een ander sterk punt. Sapkowski combineert politieke intriges, sociale spanningen en magische elementen op een manier die geloofwaardig en meeslepend is. Elk verhaal onthult meer over de complexe relaties tussen mensen, elfen, dwergen en andere wezens. Dit zorgt ervoor dat de lezer steeds dieper wordt meegesleurd in de wereld van Geralt.

Toch heeft De Hekser ook zijn mindere kanten. De losse structuur kan sommige lezers afschrikken, vooral als je op zoek bent naar een traditioneel lineair verhaal. Daarnaast wordt er in sommige passages een beetje te veel gepraat, wat soms ten koste gaat van de actie en spanning. Maar als je eenmaal gewend bent aan Sapkowski’s stijl, ontdek je de kracht van zijn scherpe dialogen en gelaagde personages.

Als ik je hiermee heb overtuigd van het fantasy genre, dan is De Hekser zeker een leuk verhaal om te proeven van wat het genre allemaal te bieden heeft. En als je al een fantasy fanaat zou zijn zoals ik, dan is dit evenzeer een aanrader als je op zoek bent naar een frisse kijk op bekende thema’s. Welke van de twee ben jij? Laat het me weten in de reacties! 😉

Duivels spel

Als ik je vertel dat dit boek me van begin tot eind op het puntje van mij stoel hield, dan zou dit uiteraard overdreven zijn, maar het boek was nog steeds heel spannend. Duivels spel van Inge Verbruggen is een thriller die je meeneemt in een duister en meeslepend verhaal. Het plot wist me meteen te grijpen én vast te houden door de geloofwaardige personages en een flinke dosis spanning. Ik zal hieronder de goede, maar ook de mindere kwaliteiten van het boek met jullie bespreken.

De kracht van Duivels spel zit vooral in de complexe en fascinerende hoofdpersonages. Verbruggen schetst een realistisch beeld van hun emoties, motivaties en kwetsbaarheden. De hoofdrolspeler, waarvan de naam in verband met spoilers beter onbenoemd blijft, wordt geconfronteerd met een reeks beangstigende gebeurtenissen die hem of haar steeds verder in een web van leugens en geheimen trekt. Dit zorgt ervoor dat de spanning continu aanwezig is en je als lezer steeds meer wilt weten.

Het plot is sterk opgebouwd en zit vol onverwachte wendingen. Net als je denkt dat je weet hoe het verhaal zal verlopen, weet Verbruggen je te verrassen met een twist. Dit zorgde ervoor dat ik telkens zo snel mogelijk de pagina wou omdraaien om verder te lezen. Tegelijkertijd verkent het boek thema’s zoals schuld, wraak en de duistere kanten van de menselijke gedachtegang, wat het verhaal meer diepgang geeft.

Een ander sterk punt is de schrijfstijl van Verbruggen. Ze weet de sfeer van het verhaal perfect over te brengen. Van beklemmende spanning tot intense emotionele passages, je voelt het allemaal mee. Er is ook een oog voor detail in de manier hoe ze de setting beschrijft die deze nog net iets levendiger en overtuigender laat aanvoelen.

Het boek heeft natuurlijk ook wel enkele minpunten. Ergens in het midden van het verhaal had ik de indruk dat het tempo ineens sterk omlaag was gegaan, waardoor ik het toen af en toe even weg had gelegd. Ook zijn er wel enkele momenten die voor de regelmatige thrillerlezer als cliché kunnen aanvoelen. Ondanks deze kleine minpunten is het boek is zijn geheel nog steeds zeker de moeite waard.

Duivels spel van Inge Verbruggen is zeker een aanrader voor mensen die van psychologische thrillers houden. Als je het besluit te lezen kan je sterke personages verwachten, maar ook een meeslepend plot en een scherpe schrijfstijl. Ondanks enkele minpuntjes is het een verhaal dat je niet snel zal vergeten! Zouden jullie dit boek lezen? Laat het zeker weten in de reacties!

Woordnerd

Als je houdt van een verhaal dat grappig is, maar tegelijkertijd ook wel ontroerend kan zijn? Dan raad ik je aan om Woordnerd van Susin Nielsen eens een keertje te lezen! Na het lezen van de achterflap kon ik mezelf meteen herkennen in de protagonist, Ambrose. Een jongen met een unieke kijk op de wereld en een passie voor Scrabble. Je kan nu waarschijnlijk al zien vanwaar de titel komt 😉. Doorheen dit verhaal worstelt hij met sociale situaties, een overbezorgde moeder en allerlei schoolproblemen. Maar plots verandert zijn leven totaal wanneer hij bevriend geraakt met zijn nieuwe buurman, Cosmo, een ex-gevangene. Laten we samen eens kijken wat dit verhaal nu net de moeite waard maakt, of misschien juist niet?

Zoals ik eerder vermeldde, kon ik me al meteen herkennen in Ambrose. Dat is ook waarom ik het boek oorspronkelijk koos. De auteur weet met haar prachtige schrijfkunst de gevoelens van een buitenbeentje te beschrijven. Ambroses identiteit voelt hierdoor zeer uniek. Ik kan me voorstellen dat ik niet de enige ben die mezelf kan herkennen in hem.

Wat het boek voor mij heel bijzonder maakte was de onwaarschijnlijke vriendschap tussen Ambrose en Cosmo. Oorspronkelijk vond ik het een beetje raar en kon ik me er niet echt in vinden, maar uiteindelijk weet deze vriendschap toch wel het beste in hen beiden naar boven te brengen.

Iets waar ik altijd naar zoek bij het lezen van een boek is humor, en dit is zeker en sterk punt in dit boek. Nielsen benut deze humor doorheen het boek om zware onderwerpen luchtiger te maken. Voorbeelden hiervan zijn de vooroordelen die mensen hadden over Cosmo voor logische redenen, maar ook hoe de over bezorgdheid van Ambroses moeder vaak op een grappige manier wordt uitvergroot. Naar mijn mening weet Nielsen de perfecte balans tussen humor en emotie toe te passen om het verhaal zowel onderhoudend als betekenisvol te houden.

Uiteraard is het boek ook niet perfect. Op momenten had ik wel de indruk dat sommige passages redelijk voorspelbaar waren en dat er af en toe toch wel wat clichés werden aangehaald, maar dat was ook vooral in het begin. Ook werden de pestkoppen op school en de moeder soms redelijk stereotypisch afgebeeld.

Als jij een fan bent van een leuk verhaal dat je tegelijkertijd laat lachen en nadenken, en dat je eraan herinnert dat vriendschap op de meest onverwachte plekken kan bloeien. Dan is Woordnerd misschien wel iets voor jou!

De nieuwe mix van Nederlands en Engels

In het vaktijdschrift ‘Onze Taal’ heb ik een artikel gelezen over hoe er steeds meer Engels binnenkruipt in onze Nederlandse taal en hoe dit vooral bij jongeren het geval is. Dit onderwerp heeft zeer verdeelde meningen en ik wil in dit betoog mijn standpunt in de zaak verduidelijken en jullie er hopelijk ook van overtuigen.

Ik koos niet alleen voor dit artikel omdat het een belangrijk onderwerp voor discussie was, maar ook omdat ik het zeer relevant vind voor de leefwereld van de leerlingen. Het gaat nl. over hun generatie in dit artikel. Daarom denk ik dat het zeker ook een nuttig gesprek kan leveren door hiermee in de klas aan de slag te gaan. Aangezien het over voornamelijk over hun manier van spreken gaat, denk ik dat hun meningen toch zeker relevant zijn voor dit huidige debat.

Ironisch genoeg zijn het ook mensen uit de oudere generatie die in het artikel worden afgebeeld als tegenstanders van dit onderwerp. In het artikel worden enkele quotes van tweets genoemd zoals: “Dat Engelse talking is really vervelend aan het worden, snap you?”, of “Alsjeblieft, just talk Nederlands.” Het commentaar wordt hier dan vooral gegeven aan jonge deelnemers van realityprogramma’s. In het artikel wordt er naar deze mensen gerefereerd als ‘taalpuristen’ die het Nederlands ‘vrij’ willen houden van het Engels. Dit is naar mijn mening toch wel een beetje extreem, maar er zit zeker ook wel een deelse waarheid in. Nog een ander tegenargument werd benoemd, nl. dat de opkomst van deze Engelse woorden in onze taal er voor zullen zorgen dat een hele hoop Nederlandse woorden vergeten zullen worden. Dit vind ik geen goed argument aangezien de Engelse taal geen 1 op 1 vertaling is van het Nederlands en het dus afhangt van de situatie of een Engels of Nederlands woord beter zal uitdrukken wat je wil zeggen.

In het artikel wordt vermeld dat deze mix beschreven wordt als ‘taalverloedering’. Dit is een zeer negatieve benaming voor iets dat zeer normaal is voor een taal. Het lenen van woorden uit andere talen komt nl. niet enkel voor in het Nederlands. Naar mijn mening is dit juist een taalevolutie die mensen helpt om zichzelf zo accuraat mogelijk uit te drukken. Verschillende taalwetenschappers vermelden ook dat een taal een veranderlijk iets is. Hier ga ik uiteraard mee akkoord en daarom vind ik het zo vreemd dat deze verandering als negatief gezien wordt. Ik zie niet in hoe deze evolutie van onze Nederlandse taal ertoe kan leiden dat onze taal erop achteruit gaat.

Ter conclusie wil ik gewoon nog eens vermelden dat de evolutie van onze taal als iets positiefs zou moeten worden beschouwd. Laat me in de reacties zeker weten hoe jullie erover denken! 😊

https://onzetaal.nl/tijdschrift/05-2024/artikel/de-nieuwe-mix-van-nederlands-en-engels