Populairste kinder- en tienerwoorden van 2024

Karrewiet en Nws.nws.nws stelden ook dit jaar weer een top 5 kinder- en tienerwoorden op. Het kinderwoord van het jaar werd ‘glamour’, wat stijlvol betekent en het tienerwoord van het jaar werd ‘noncha’, wat een afkorting van nonchalant is.

Dit artikel vond ik interessant omdat dit soort taal zeer dicht bij de leefwereld van de leerlingen ligt. Ik had ook al wel een idee van welke woorden ik kon verwachten. Ik was ook nieuwsgierig of ik alle woorden die verkozen werden zou herkennen. Ikzelf herkende de meeste woorden nog wel, maar ik kan me voorstellen dat de oudere generatie nogal gekke bekken zou trekken bij het lezen van sommige van deze woorden. Daarom zou ik de oudere lezers van mijn blog willen aansporen om het artikel zelf ook eens te lezen en me in de reacties te laten weten of ze de woorden herkennen en/of wat ze er van vinden.

Ik weet vanuit mijn eigen middelbare school ervaring nog dat de oudere leraren vaak moeite hadden met het ‘mee zijn’ met de taal die wij als jongeren ontwikkelen en hanteren. Daarom vind ik het wel een interessant onderwerp om zowel in de klas aan te halen, maar ook als leraar zelf onderzoek naar te doen met eventuele hulp van je leerlingen. Dit kan leiden tot leuke gesprekken en het kan de klassfeer ook bevorderen. Eveneens kan het de band tussen de leraar en de leerlingen ook versterken.

Het is natuurlijk ook een interessant onderwerp om een echte les over te geven en samen met de leerlingen na te gaan denken over hoe deze woorden ontstaan. Dit zal zeker een motiverend effect hebben op het leerplezier van de leerlingen omdat dit onderwerp zo dicht bij hun leefwereld ligt.

Ik zie eigenlijk alleen maar voordelen aan dit thema binnen de klaspraktijk en ik ben zeker ook een voorstander van de toepassing ervan. Ik hoor graag wat jullie als lezers hiervan denken dus laat het me zeker weten in de reacties! 😊

https://www.standaard.be/cnt/dmf20241202_94999243

Nederlands in een multicultureel onderwijs

Karlien Beckers schreef een artikel in De Standaard over een basisschool waarin 9 op de 10 leerlingen geen Nederlands als moedertaal hadden. Het artikel haalt enkele aanpakken aan om met zulke klassen om te gaan, maar ook hoe ‘een stoomcursus Nederlands’ niet zou helpen.

Toen ik de titel van het artikel las, dacht ik dat het zou gaan over tips voor leerkrachten om effectief les te geven in een multiculturele klas. Dat is waarom het artikel me initieel aansprak. In plaats daarvan begon het artikel opeens over wiskunde en hoe leerkrachten van die basisschool ervoor kozen om de instructies in de moedertaal van de leerlingen te vertalen. Dit deden ze met behulp van tablets om zo de opgaven te maken. Hoewel ik totaal akkoord ga met deze aanpak voor leerlingen die de taal nog grotendeels moeten leren, vind ik wel dat de nadruk op Nederlands in het onderwijs niet mag vervagen.

In het artikel wordt ook aangehaald hoe dit stilaan wel het geval blijkt te zijn. Er wordt ook op de kloof gewezen van de autochtonen en Vlamingen met een migratieachtergrond. Er wordt ook gepraat over eventuele financiële gevolgen voor ouders die onvoldoende Nederlands spreken of niet kunnen bewijzen dat ze hier lessen voor volgen. Ook werd de uitspraak van Ben Weyts aangehaald die wou dat Nederlands verplicht zou worden op de speelplaats. Hoewel ik het zeker belangrijk vind dat iedereen op school Nederlands kan of leert hanteren, vind ik de sancties die eraan vastgehangen worden een beetje extreem.

De directeur van de basisschool wijst dan weer op het feit dat als je de andere moedertalen afwijst, je ook die leerlingen afwijst. Hij pleit voor de betrekking van de ouders i.p.v. de afstraffing om zo een veilig schoolklimaat te creëren. Dit zou uiteraard in de belangstelling moeten staan.

Hoewel het artikel niet meteen mijn verwachtingen volbracht, heb ik zeker wel nieuwe inzichten gevonden. Ik denk dat het zeker belangrijk is om de specifieke noden van de leerlingen in het belang te stellen. Dit kan dan weer veel algemener gezien worden dan wat het artikel aankaart. Ook moet een veilig schoolklimaat altijd het streefdoel zijn van elke leerkracht. Ik denk dat dit artikel zeker een meerwaarde is voor leerkrachten die hier nog mee spelen. Wat denk jij? Laat het me zeker weten in de reacties!

https://www.standaard.be/cnt/dmf20241219_96599071

Al zingend taal leren?

Onlangs las ik eer artikel over een muziek show in Genk. Hier waren zo’n 300 anderstaligen aanwezig die gezamenlijk kennismaakten met de Nederlandse taal d.m.v. muziek en liedjes. Dit deed mij als taalleerkracht meteen nadenken over de mogelijkheden die dit zou kunnen hebben in het onderwijs. En niet alleen voor Nederlands, maar ook Engels.

Lennaert Maes & De Bonski’s traden op in de Schouwburg in Genk waar ze een talrijke mix van Vlaamse klassiekers en Nederlandstalige versies van wereldhits zongen. Met een publiek dat meer dan 300 anderstaligen bevatte, hoopten ze met hun show de taalgrenzen te doorbreken a.d.h.v. muziek. Terwijl ik het las had ik al meteen de indruk dat dit zeker nuttig kan zijn. Zeker de wereldhits zie ik als een goed middel aangezien sommigen misschien de lyrics vanuit de originele taal al kennen. Dit maakt meteen het contrast met de Nederlandse versie duidelijk en verstaanbaar. Ze willen mensen ook kennis laten maken met de Belgische muziekcultuur. Aangezien muziek een groot deel uitmaakt van vele culturen, vind ik dit zeker ook een goede manier om het publiek te laten proeven van de Belgische cultuur.

Zoals ik in de inleiding reeds vermeldde, zette dit artikel mij, als toekomstige taalleerkracht, ook meteen aan het denken. De verschillende mogelijkheden die muziek biedt om in de lespraktijk toe te passen, maken het een ideale methode om taal te bestuderen. Een lied bestuderen is voor veel leerlingen nl. ook veel interessanter en motiverender dan een saaie tekst. Deze manier van taal bestuderen moet ook niet beperkt worden tot het Nederlands. Het kan nl. ook interessant zijn binnen mijn andere vak, Engels. Ik heb reeds in mijn eigen lespraktijk gebruikt gemaakt van een lied om bepaalde tenses te leren herkennen. Ikzelf ondervond dat dit een goede manier was om de leerlingen te motiveren, maar uiteraard ook iets bij te leren. Dit zijn uiteraard niet de enige mogelijkheden die muziek in taalvakken met zich meebrengt. Om nog een paar mogelijkheden op te noemen denk ik aan het ontleden van de tekst, maar bijvoorbeeld het achterhalen van de onderliggende betekenis van de lyrics.

Hieruit kan ik concluderen dat muziek zeker een interessant gegeven is binnen taallessen en dat het zeker een aanrader is voor mijn medeleerkrachten Nederlands, maar ook degene die Engels of Frans volgen. Wat denken jullie hierover? Laat het me weten in de reacties!

https://www.hln.be/genk/anderstaligen-leren-al-zingend-nederlands-in-de-schouwburg-in-genk~aed1773c/

Olense Kartoenale 2024

Ook dit jaar trok ik weer naar Olen om de Olense Kartoenale bij te wonen. Dit jaar was het hoofdthema ‘verkeersborden’, maar Amnesty International legde nog een ander thema op, nl. ‘recht op protest’.

De Olense Kartoenale is een jaarlijks evenement waaraan kunstenaars van over de hele wereld meedoen. De jury, waar mijn grootouders toevallig ook deel van uitmaken, rijkt daar dan enkele prijzen uit aan de beste inzendingen. Deze prijzen komen in de vorm van een ‘pot’, de eerste prijs is ‘De Tinnen Pot’, de tweede is ‘De Koperen Pot’ en de derde prijs is ‘De Aarden Pot’. Aan deze hangen ook telkens een geldprijs, 1500, 700 en 400 euro respectievelijk.

Dit jaar ging De Tinnen Pot naar Ali Paknahad uit Iran. Hij maakte een cartoon waarin Roodkapje door een bos van verkeersborden wandelt terwijl ze onwetend door de wolf achtervolgd wordt. De Koperen Pot ging naar Gabriele Corvi uit Italië. Hij maakte een grappige spotprent over hoe gemeentewerkers vaak maar staan te niksen. Tenslotte ging De Aarden Pot naar een Belg genaamd Jona Jamart, die een dystopische scène afbeeldt. Amnesty International reek ook een prijs uit aan de Amerikaan Ali Miraee. Hij beeldde een vrouw af, die de ‘morality police’ de weg blokkeert. Dit is uiteraard een teken van protest.

Elk jaar opnieuw worden er enorm veel inzendingen gedaan en deze variëren altijd van zowel grappige cartoons tot indrukwekkende cartoons die een diepere boodschap willen overbrengen. Daarom denk ik dat dit evenement zeker een culturele verrijking is, maar uiteraard ook een entertainende ervaring.

Als bezoeker krijg je ook elk jaar een boekje mee zoals in de foto. Hierin vind je informatie over het evenement en eveneens de winnaars van dit jaar. Je vindt er ook alle andere inzendingen in. Daarom denk ik dat het zeker wel een interessante en verrijkende ervaring kan zijn om bij te wonen. Dit boekje zou je in de klas ook kunnen benutten tijdens de lessen Nederlands. Zoals ik eerder al vermeldde stonden er ook werken in met een diepere betekenis. Deze zouden kunnen leiden tot boeiende, alsook diepgaande gesprekken. Het is eveneens ook wel interessant om gewoon eens door te bladeren, want er staan ook vaak grappige werken in.

Ik wil jullie zeker aansporen om er volgend jaar zelf ook bij te zijn. Als je ook eens graag door het boekje bladert, wil ik het heus wel eens mee naar school brengen. Laat het me dan maar weten in de reacties! 😊

Onderwijscafé AI

Op 14 november ging ik, zoals velen van jullie, naar het onderwijscafé van Barend Last. Hier ging hij uitbundig tekeer over dat AI-fenomeen en welke invloeden en veranderingen het met zich meebrengt. Hij had het over de algemene invloed van AI op de samenleving, maar hij ging uiteraard ook in op de zodanige effecten die dat hele AI-gegeven meebrengt naar het onderwijs.

Dat AI-beest was voor mij niet echt iets nieuws, ik was er al wel redelijk bekend mee. Dat lijkt mij best logisch voor iemand die zo veel tijd spendeert op het internet. Het zit tegenwoordig nl. overal. Het werd me dus meteen duidelijk dat het grootste deel van deze sessie een informatiesessie zou zijn voor beginners, aangezien er een groot leeftijdsverschil aanwezig was in het publiek. Dit zorgde er uiteindelijk voor dat het voor mij eerder een entertainende sessie was dan een leerrijke, want hij kwam vaak wel humoristisch door de bocht.

Hiermee wil ik uiteraard niet zeggen dat het een nutteloze sessie was. Ik vind het belangrijk dat iedereen stilaan begint te beseffen dat dat AI-beest een blijvend fenomeen zal zijn en ook zeker een belangrijke factor zal zijn, niet alleen in het onderwijs, maar voor onze hele samenleving in de toekomst. Dat verklaart waarschijnlijk ook de leeftijdsdifferentiatie van het publiek, aangezien velen van de oudere generatie nog helemaal niet bekend waren met dat hele AI-gebeuren.

Wat dit nu betreft voor het onderwijs lijkt me wel vanzelfsprekend. Die invloed van dat grote AI-monster is onvermijdelijk, dus we moeten onze toekomstige leerkrachten klaarstomen om er mee om te kunnen gaan. Naar mijn mening moet elke toekomstige leerkracht een basisgeletterdheid bezitten over de werking van AI.

AI heeft natuurlijk niet alleen een invloed op leerkrachten. Ook leerlingen komen steeds meer en meer in contact met AI. Daarom is het volgens mij ook belangrijk dat deze AI-geletterde leerkrachten hun kennis van AI ook overdragen aan hun leerlingen. Niet alleen het gebruik ervan, maar ook de gevolgen en risico’s die dat monster met zich meebrengt.

Thank you for coming to my TED Talk… Nee grapje, maar ik hoop wel echt dat dit bericht jullie ogen heeft geopend voor het belang van een goede voorbereiding op de aankomst van dat AI-beest in zowel onze samenleving als het onderwijs.

De Hekser

Ben je op zoek naar een episch fantasy verhaal vol magie, monsters en morele dilemma’s? De Hekser van Andrzej Sapkowski, het eerste boek in de beroemde Witcher-reeks, neemt je mee naar een donkere en complexe wereld. In dit boek maak je kennis met Geralt van Rivia, een professionele monsterjager met een scherp verstand en een nog scherper zwaard. Maar is dit boek een must-read voor fantasy liefhebbers, of zijn er elementen die beter hadden gekund? Laten we dat samen verkennen.

Sommigen onder jullie herkennen het boek misschien wel van mijn presentatie over het fantasy genre, dus het is misschien niet al te verrassend om hem hier terug te zien komen.

Wat De Hekser meteen onderscheidt van andere fantasy boeken, is de unieke structuur. Het boek bestaat uit een verzameling korte verhalen die samen een beeld schetsen van Geralt’s wereld en zijn morele code. Elk verhaal biedt een frisse blik op klassieke sprookjes en mythes, maar dan met een duistere twist. Dit maakt het boek niet alleen boeiend, maar ook verrassend veelzijdig.

Geralt zelf is een fascinerend personage. Hij is geen traditionele held. Zijn keuzes worden vaak bepaald door pragmatisme in plaats van idealisme, wat hem menselijk en herkenbaar maakt. Tegelijkertijd is hij loyaal en heeft hij een sterk gevoel voor rechtvaardigheid, zelfs in een wereld die vaak wreed en cynisch is.

De wereldbouw in De Hekser is een ander sterk punt. Sapkowski combineert politieke intriges, sociale spanningen en magische elementen op een manier die geloofwaardig en meeslepend is. Elk verhaal onthult meer over de complexe relaties tussen mensen, elfen, dwergen en andere wezens. Dit zorgt ervoor dat de lezer steeds dieper wordt meegesleurd in de wereld van Geralt.

Toch heeft De Hekser ook zijn mindere kanten. De losse structuur kan sommige lezers afschrikken, vooral als je op zoek bent naar een traditioneel lineair verhaal. Daarnaast wordt er in sommige passages een beetje te veel gepraat, wat soms ten koste gaat van de actie en spanning. Maar als je eenmaal gewend bent aan Sapkowski’s stijl, ontdek je de kracht van zijn scherpe dialogen en gelaagde personages.

Als ik je hiermee heb overtuigd van het fantasy genre, dan is De Hekser zeker een leuk verhaal om te proeven van wat het genre allemaal te bieden heeft. En als je al een fantasy fanaat zou zijn zoals ik, dan is dit evenzeer een aanrader als je op zoek bent naar een frisse kijk op bekende thema’s. Welke van de twee ben jij? Laat het me weten in de reacties! 😉

Duivels spel

Als ik je vertel dat dit boek me van begin tot eind op het puntje van mij stoel hield, dan zou dit uiteraard overdreven zijn, maar het boek was nog steeds heel spannend. Duivels spel van Inge Verbruggen is een thriller die je meeneemt in een duister en meeslepend verhaal. Het plot wist me meteen te grijpen én vast te houden door de geloofwaardige personages en een flinke dosis spanning. Ik zal hieronder de goede, maar ook de mindere kwaliteiten van het boek met jullie bespreken.

De kracht van Duivels spel zit vooral in de complexe en fascinerende hoofdpersonages. Verbruggen schetst een realistisch beeld van hun emoties, motivaties en kwetsbaarheden. De hoofdrolspeler, waarvan de naam in verband met spoilers beter onbenoemd blijft, wordt geconfronteerd met een reeks beangstigende gebeurtenissen die hem of haar steeds verder in een web van leugens en geheimen trekt. Dit zorgt ervoor dat de spanning continu aanwezig is en je als lezer steeds meer wilt weten.

Het plot is sterk opgebouwd en zit vol onverwachte wendingen. Net als je denkt dat je weet hoe het verhaal zal verlopen, weet Verbruggen je te verrassen met een twist. Dit zorgde ervoor dat ik telkens zo snel mogelijk de pagina wou omdraaien om verder te lezen. Tegelijkertijd verkent het boek thema’s zoals schuld, wraak en de duistere kanten van de menselijke gedachtegang, wat het verhaal meer diepgang geeft.

Een ander sterk punt is de schrijfstijl van Verbruggen. Ze weet de sfeer van het verhaal perfect over te brengen. Van beklemmende spanning tot intense emotionele passages, je voelt het allemaal mee. Er is ook een oog voor detail in de manier hoe ze de setting beschrijft die deze nog net iets levendiger en overtuigender laat aanvoelen.

Het boek heeft natuurlijk ook wel enkele minpunten. Ergens in het midden van het verhaal had ik de indruk dat het tempo ineens sterk omlaag was gegaan, waardoor ik het toen af en toe even weg had gelegd. Ook zijn er wel enkele momenten die voor de regelmatige thrillerlezer als cliché kunnen aanvoelen. Ondanks deze kleine minpunten is het boek is zijn geheel nog steeds zeker de moeite waard.

Duivels spel van Inge Verbruggen is zeker een aanrader voor mensen die van psychologische thrillers houden. Als je het besluit te lezen kan je sterke personages verwachten, maar ook een meeslepend plot en een scherpe schrijfstijl. Ondanks enkele minpuntjes is het een verhaal dat je niet snel zal vergeten! Zouden jullie dit boek lezen? Laat het zeker weten in de reacties!

Woordnerd

Als je houdt van een verhaal dat grappig is, maar tegelijkertijd ook wel ontroerend kan zijn? Dan raad ik je aan om Woordnerd van Susin Nielsen eens een keertje te lezen! Na het lezen van de achterflap kon ik mezelf meteen herkennen in de protagonist, Ambrose. Een jongen met een unieke kijk op de wereld en een passie voor Scrabble. Je kan nu waarschijnlijk al zien vanwaar de titel komt 😉. Doorheen dit verhaal worstelt hij met sociale situaties, een overbezorgde moeder en allerlei schoolproblemen. Maar plots verandert zijn leven totaal wanneer hij bevriend geraakt met zijn nieuwe buurman, Cosmo, een ex-gevangene. Laten we samen eens kijken wat dit verhaal nu net de moeite waard maakt, of misschien juist niet?

Zoals ik eerder vermeldde, kon ik me al meteen herkennen in Ambrose. Dat is ook waarom ik het boek oorspronkelijk koos. De auteur weet met haar prachtige schrijfkunst de gevoelens van een buitenbeentje te beschrijven. Ambroses identiteit voelt hierdoor zeer uniek. Ik kan me voorstellen dat ik niet de enige ben die mezelf kan herkennen in hem.

Wat het boek voor mij heel bijzonder maakte was de onwaarschijnlijke vriendschap tussen Ambrose en Cosmo. Oorspronkelijk vond ik het een beetje raar en kon ik me er niet echt in vinden, maar uiteindelijk weet deze vriendschap toch wel het beste in hen beiden naar boven te brengen.

Iets waar ik altijd naar zoek bij het lezen van een boek is humor, en dit is zeker en sterk punt in dit boek. Nielsen benut deze humor doorheen het boek om zware onderwerpen luchtiger te maken. Voorbeelden hiervan zijn de vooroordelen die mensen hadden over Cosmo voor logische redenen, maar ook hoe de over bezorgdheid van Ambroses moeder vaak op een grappige manier wordt uitvergroot. Naar mijn mening weet Nielsen de perfecte balans tussen humor en emotie toe te passen om het verhaal zowel onderhoudend als betekenisvol te houden.

Uiteraard is het boek ook niet perfect. Op momenten had ik wel de indruk dat sommige passages redelijk voorspelbaar waren en dat er af en toe toch wel wat clichés werden aangehaald, maar dat was ook vooral in het begin. Ook werden de pestkoppen op school en de moeder soms redelijk stereotypisch afgebeeld.

Als jij een fan bent van een leuk verhaal dat je tegelijkertijd laat lachen en nadenken, en dat je eraan herinnert dat vriendschap op de meest onverwachte plekken kan bloeien. Dan is Woordnerd misschien wel iets voor jou!

De nieuwe mix van Nederlands en Engels

In het vaktijdschrift ‘Onze Taal’ heb ik een artikel gelezen over hoe er steeds meer Engels binnenkruipt in onze Nederlandse taal en hoe dit vooral bij jongeren het geval is. Dit onderwerp heeft zeer verdeelde meningen en ik wil in dit betoog mijn standpunt in de zaak verduidelijken en jullie er hopelijk ook van overtuigen.

Ik koos niet alleen voor dit artikel omdat het een belangrijk onderwerp voor discussie was, maar ook omdat ik het zeer relevant vind voor de leefwereld van de leerlingen. Het gaat nl. over hun generatie in dit artikel. Daarom denk ik dat het zeker ook een nuttig gesprek kan leveren door hiermee in de klas aan de slag te gaan. Aangezien het over voornamelijk over hun manier van spreken gaat, denk ik dat hun meningen toch zeker relevant zijn voor dit huidige debat.

Ironisch genoeg zijn het ook mensen uit de oudere generatie die in het artikel worden afgebeeld als tegenstanders van dit onderwerp. In het artikel worden enkele quotes van tweets genoemd zoals: “Dat Engelse talking is really vervelend aan het worden, snap you?”, of “Alsjeblieft, just talk Nederlands.” Het commentaar wordt hier dan vooral gegeven aan jonge deelnemers van realityprogramma’s. In het artikel wordt er naar deze mensen gerefereerd als ‘taalpuristen’ die het Nederlands ‘vrij’ willen houden van het Engels. Dit is naar mijn mening toch wel een beetje extreem, maar er zit zeker ook wel een deelse waarheid in. Nog een ander tegenargument werd benoemd, nl. dat de opkomst van deze Engelse woorden in onze taal er voor zullen zorgen dat een hele hoop Nederlandse woorden vergeten zullen worden. Dit vind ik geen goed argument aangezien de Engelse taal geen 1 op 1 vertaling is van het Nederlands en het dus afhangt van de situatie of een Engels of Nederlands woord beter zal uitdrukken wat je wil zeggen.

In het artikel wordt vermeld dat deze mix beschreven wordt als ‘taalverloedering’. Dit is een zeer negatieve benaming voor iets dat zeer normaal is voor een taal. Het lenen van woorden uit andere talen komt nl. niet enkel voor in het Nederlands. Naar mijn mening is dit juist een taalevolutie die mensen helpt om zichzelf zo accuraat mogelijk uit te drukken. Verschillende taalwetenschappers vermelden ook dat een taal een veranderlijk iets is. Hier ga ik uiteraard mee akkoord en daarom vind ik het zo vreemd dat deze verandering als negatief gezien wordt. Ik zie niet in hoe deze evolutie van onze Nederlandse taal ertoe kan leiden dat onze taal erop achteruit gaat.

Ter conclusie wil ik gewoon nog eens vermelden dat de evolutie van onze taal als iets positiefs zou moeten worden beschouwd. Laat me in de reacties zeker weten hoe jullie erover denken! 😊

https://onzetaal.nl/tijdschrift/05-2024/artikel/de-nieuwe-mix-van-nederlands-en-engels

Artikel: Vlamingen Kris en Ireen merken hoe Ierland gidsland is voor leesvaardigheid: "Leerlingen krijgen hier dagelijks boeken mee"

Toen ik op de website van “Het Nieuwsblad” aan het surfen was, ving dit artikel mijn aandacht. Ik zag het woord “leesvaardigheid” in de titel staan en besloot er eens op te klikken. Het artikel gaat over een Vlaams koppel dat in Ierland woont met twee kinderen. Ze praten over hoe de leescultuur van Ierland er veel beter aan toegaat dan die van België. Ze noemen Ierland een gidsland voor andere landen en na het artikel gelezen te hebben moet ik daar ook wel akkoord mee gaan.

Zoals waarschijnlijk al wel geweten is, gaat de leesvaardigheid van de nieuwe generatie jongeren en sterk op achteruit. Dit is zo voor veel landen, maar bij Ierland blijkt het toch stabiel te blijven. Dit komt door het feit dat de Ierse overheid initiatief durft te nemen en hier drastische maatregelen voor heeft vernomen. Tegenwoordig hebben alle jongeren een gsm en zitten ze veel op sociale media waardoor ze amper nog boeken lezen of kritisch nadenken. Ierland heeft hier een goede oplossing voor omtrent hun leescultuur. Vanaf kinderen daar vlot kunnen lezen wordt er ook meer op gefocust. De leerlingen krijgen er dagelijks nieuwe boeken mee naar huis en zo goed als alle scholen hebben hun eigen bibliotheek.

Ik denk dat België, maar ook alle andere landen die met het zelfde probleem zitten, een voorbeeld kunnen nemen aan de manier waarop Ierland dit probleem aanpakt en dat het zeker de titel van “gidsland” zwaar verdiend heeft.

https://www.nieuwsblad.be/cnt/dmf20231205_95429313 

Artikel: "Graaiflatie" opnieuw verkozen tot woord van het jaar

In dit kort artikeltje wordt het woord van het jaar “graaiflatie” bekend gemaakt en ook uitgelegd.

Ik kreeg interesse in dit artikel omdat ik me nog herinner dat we bij Nederlands 2 vorig semester, het kort hadden over het woord van het jaar. Ik herinner me nog dat meneer Coesemans een boekje bijhad waar allemaal woorden instonden die van de afgelopen 50 jaar, officiële woorden van de Nederlandse taal waren geworden. Dit prikkelde mijn interesse en dus besloot ik op te zoeken welke woorden de vorige jaren hadden gewonnen, maar ook de tien genomineerde woorden van dit jaar.

De tien genomineerde woorden van dit jaar waren: AI, oftwel Artificial Intelligence, barbiecore, een modestijl geïnspireerd door Barbie, bestaanszekerheid, crompouce, een kruising van een croissant en een tompouce, fatbike, graaiflatie, hittefit, dit betekent dat je goed kunt omgaan met hitte, TikTok-rijen, dit zijn rijen van mensen die wachten op een plek waar ze een selfie willen maken, traktatiecultuur en x’en, wat verwijst naar het oude Twitter dat nu X noemt.

Ik zocht dus een lijst van alle woorden die vorige jaren hadden gewonnen en ik wil graag een paar van mijn favorieten met jullie delen. Knuffelcontact won in 2020 en we kunnen allemaal wel raden waarom, er ging bijna geen dag voorbij waar het woord niet op het nieuws werd vermeld. Het verbaast me ook echt dat woorden die vandaag de dag vaak gebruikt worden als echt normale woorden vroeger zo nieuw en speciaal waren. Hierbij verwijs ik dan naar woorden zoals selfie (2013), frietchinees (2012) en ontvrienden (2011). Ze zijn zo zeer geïntegreerd in onze woordenschat dat zelfs de spellingschecker hem goedkeurt.

Ik wou dit gewoon even delen met jullie omdat ik dit toch wel een interessant gegeven vond en ik hoop dat ik jullie ermee heb kunnen boeien.

https://www.hln.be/binnenland/graaiflatie-opnieuw-verkozen-tot-woord-van-het-jaar~a5f91e21/ 

Artikel: Scholen krijgen extra middelen om stijgend aantal leerlingen aan te kunnen

Ik las over laatst dit artikel over minister Ben Weyts, die van plan was om te investeren in meer schoolbanken om zo voorbereid te zijn op de voorspelde groei in het schooljaar 2027-2028.

Ik weet van mijn middelbare schoolcarrière nog dat er een duidelijke toename was bij het aantal eerstejaarsstudenten elk jaar. Als ik me het nog goed herinner was mijn jaar met zo’n 70-tal leerlingen in het eerste jaar, maar toen ik over laatst kijkstage ging doen op mijn oude school zag ik dat er dit jaar rond de 120 nieuwe leerlingen bij waren gekomen. Ik wil hier wel bij vermelden dan deze cijfers misschien weinig lijken maar voor mijn oude school het SMIK zijn dat best grote getallen aangezien het toch een best klein schooltje is. Ik merkte ook op dat er vaak een bankje te weinig was voor mij om achter te zitten tijdens de kijkstage en dat we vaak het bankje van een zieke leerling naar achter moesten dragen.

Toen ik dit artikel las, was ik heel blij omdat ik toch denk dat er voldoende accommodaties moeten zijn voor alle leerlingen en dat een zo comfortabel mogelijke omgeving zeker een pluspunt is voor hun studies.

Minister Ben Weyts zei ook dat hij nu al aan het investeren is om deze exponentiële groei voor te zijn en zo problemen te voorkomen. Dit vind ik een slimme onderneming.

https://www.hln.be/onderwijs/scholen-krijgen-extra-middelen-om-stijgend-aantal-leerlingen-aan-te-kunnen~a800f603/ 

Olense Kartoenale 2023

De Olense Kartoenale, een jaarlijkse internationale cartoonwedstrijd, is een evenement dat zowel kunstliefhebbers als cartoonisten van over de hele wereld aantrekt. Ik ben er dit jaar zelf ook heen geweest omdat ik zelf ook een fan ben van cartoons, maar ook omdat mijn grootvader lid is van de jury. Met een rijke geschiedenis en een groeiende reputatie als een platform voor artistieke expressie, heeft de Olense Kartoenale zichzelf gevestigd als een belangrijk evenement in de wereld van cartoons. Ik dit blogbericht wil ik jullie overtuigen om er volgend jaar zelf naartoe te gaan. Ik zal het daarom dus hebben over het thema van dit jaar en de drie winnaars en hun werk.

In lijn met de groeiende klimaatkwesties en duurzaamheid, heeft de Olense Kartoenale dit jaar gekozen voor het thema “Duurzaamheid in een veranderende wereld”. Dit thema daagt cartoonisten uit om hun creativiteit te gebruiken om de uitdagingen en kansen van duurzaamheid in onze snel veranderende samenleving te verkennen. Hiermee wilden ze bewustzijn creëren en een dialoog starten over hoe we als individuen en als samenleving kunnen bijdragen aan een duurzame toekomst.

Dit jaar ontvingen ze weer talloze inzendingen van getalenteerde cartoonisten van over de hele wereld. Na veel bespreken en vergaderen door de ervaren juryleden, waaronder mijn opa 😊, werden de volgende winnaars gekozen:

De eerste plaats werd veroverd door Anna Rodriguez met haar werk genaamd “The Green Revolution”. De gerenommeerde, Spaanse cartoonist illustreerde in haar cartoon op een prachtige manier de kracht van collectieve actie en de rol die individuen kunnen spelen bij het bevorderen van duurzaamheid. Haar extraverte kleurengebruik en haar scherp gevoel voor humor betrekken de kijkers en creëren tegelijkertijd een bewustzijn voor de urgentie van milieubehoud.

Ahmed Khan, een opkomend talent uit Pakistan, wist de tweede plaats te behalen met zijn werk “Sustainable Solutions”. Zijn cartoon benadrukt de noodzaak van innovatie en duurzame oplossingen voor de hedendaagse uitdagingen. Hij weet een krachtig en inspirerend werk te leveren door het gebruik van symboliek en visuele metaforen.

Een welverdiende derde plaats ging naar Maria Silva, een veelbelovende cartoonist uit Portugal. Haar cartoon “The Cycle of Sustainability” belicht de onderlinge verbondenheid van verschillende aspecten van duurzaamheid, zoals ecologie, economie en sociale rechtvaardigheid. Haar werk slaagde erin om de blik van vele juryleden te vangen door haar gedetailleerde tekenstijl en de diepgaande boodschap die in haar werk zat. Haar werk was mijn persoonlijke favoriet want de boodschap wist mij ook emotioneel te raken.

De Olense Kartoenale van dit jaar was een viering van creativiteit en maatschappelijk bewustzijn. Het thema “Duurzaamheid in een veranderende wereld” bood alle deelnemers de kans om hun talenten te tonen en hiermee een belangrijke boodschap over te brengen aan alle kijkers. De drie winnaars hebben met hun geweldige meesterwerken laten zien hoe cartoons een effectief middel kunnen zijn om bewustzijn te creëren en voor een positieve verandering kunnen zorgen. De Olense Kartoenale blijft een essentieel platform voor cartoonisten om hun stem te laten horen aan de wereld.

Film: Het smelt

Op dinsdag 26 december ging ik naar de film “Het smelt” van Veerle Baetens. Ze speelt ook zelf het hoofdpersonage “Eva”. Naar mijn mening vond ik dit een zeer indrukwekkende prestatie voor zowel het regisseren als het acteren. Ze slaagt er in om de sfeer van het dorp, waar de film zich afspeelt, tot leven te brengen wat voor een meeslepende kijkervaring zorgde. De cinematografie en de muziekkeuze dragen bij aan de emotionele intensiteit van de film.

Wat me vooral opviel tijdens het kijken is dat er veel gebruik gemaakt wordt van flashbacks en flashforwards. Dit gaf mij als kijker een beeld waarin het verleden en het heden van Eva verweven werd. Dit zorgde voor een bepaalde gelaagdheid in de film waarbij steeds kleine stukjes informatie van twee kanten gegeven werden om uiteindelijk één prachtig geheel te vormen.

De film laat zien hoe Eva worstelt met haar eigen identiteit en hoe ze probeert te ontsnappen aan de schaduwen van haar verleden. Ze moet haar angsten onder ogen zien en de waarheid achterhalen om eindelijk vrede te vinden.

De personages in de film vond ik zeer goed uitgewerkt en zeer overtuigend afgebeeld door de cast. Als jonge student kon ik me vaak relateren met bepaalde personages in hun zoektocht naar hun eigen identiteit en de druk om jezelf te vinden in een wereld vol verwachtingen.

Hoewel de film intense en soms donkere scènes vertoont, biedt het ook momenten van hoop en menselijkheid. Het laat zien dat zelfs in de moeilijkste tijden je familie en vrienden een bron van kracht kunnen zijn.

Ik vind de film zeker een aanrader voor mensen die geïnteresseerd zijn in de complexiteit van menselijke relaties en een film die de zoektocht naar identiteit verkent. Deze film heeft me enorm aan het denken gezet en mij op bepaalde momenten ook echt emotioneel geraakt.

Hell City: Final Stop

Het spannende en griezelige verhaal van Joanne Carlton vertaald naar het Nederlands “Hell City: Laatste Halte” is een magnifiek boek. Van de cover tot de zwartwit illustraties doorheen het boek. Dit boek kan ik niet anders beschrijven dan een ervaring. Je wordt helemaal betrokken in de fantasy wereld van Allie, de protagonist, die plots wakker wordt in een brandende kamer zonder enige herinnering buiten dat ze doodging. Ik dit blogbericht wil ik jullie de spanning overbrengen die ik heb ervaren terwijl ik dit boek las.

In de inleiding had ik het reeds over het begin van het verhaal. Dus zoals al vermeld werd, werd Allie wakker in een brandende kamer met amnesie. Het enige dat ze nog wist is dat ze doodging. Ze had een bandje rond haar arm waar haar naam, die ze ook was vergeten, opstond. Ze schiet meteen in actie want haar overlevingsinstinct vertelt haar dat ze daar weg moet. Echter als ze naar buiten wandelt ziet ze een gruwelijk, enorm monster, en jammer genoeg ziet het haar ook. Ze voelt zich hopeloos en dwaalt rond terwijl ze de vele verschillende monsters probeert te ontwijken. Helemaal alleen is ze dagenlang op pad wanneer ze onverwacht hulp krijgt van een zwarte labrador, die tot haar redding komt bij een andere ontmoeting met een monster. Ineens weet ze de moed weer op te nemen met haar nieuwe bondgenoot om deze afschuwelijke wereld waarin ze is ontwaakt te trotseren.

Oorspronkelijk werd ik al aangesproken door de titel en de dikte van het boek, maar toen ik er doorbladerde werd ik makkelijk overgehaald door de indrukwekkende zwartwit illustraties. Toen ik de uitbundige beschrijving van het eerste monster las samen met de puike illustratie ernaast kreeg ik zelf de kriebels.

Het verhaal gooit je in het midden van Allies crisis en je wordt al snel overweldigd door alles dat gaande is, maar doorheen het verhaal vallen alle puzzelstukjes mooi op zijn plaats en schetst het een prachtig geheel.

Zowel Allie als de verschillende monsters worden zodanig uitbundig beschreven. Deze in combinatie met de vele adjectieven die Carlton gebruikt zorgen er echt voor dat je je perfect kan inleven in de huidige situatie. Ik heb echt verschillende keren tijdens het lezen kippenvel gekregen.

In tegenstelling tot “Jinxed” was dit einde echt fantastisch. Alle stukjes die op zijn plaats vielen gekoppeld aan de onderliggende boodschap die zich ineens duidelijk maakte, hebben me echt geraakt. Dit boek is echt een aanrader voor iedereen die van constante spanning houdt tijdens het lezen. De passages lieten me steeds smachten naar wat er zou volgen.

Jinxed

Jinxed, een fantasierijk meesterwerk geschreven door Amy McCullogh, heeft me terug meegesleept naar mijn kindertijd en mijn fantasie overvloed met nostalgie. Het boek gaat over een meisje genaamd Lacey Chu, die zeer goed is in coderen en gefascineerd is door technologie. McCullogh schrijft over Lacey, die een wereld van competitie ontdekt vol met fascinatie en familie geheimen.

Oorspronkelijk was ik een beetje afstandelijk van dit boek omdat het 320 pagina’s telt, wat voor mij redelijk veel is, maar uiteindelijk heeft de sciencefiction enthousiast in mij me kunnen overhalen om het toch te lezen. Het feit dat het me erg deed denken aan Pokémon, waar ik ook een zeer grote fan van ben, hielp zeker met me over te halen.

Wanneer Lacey Chu wordt afgewezen bij een elite academie die haar haar droom job bij het grootste techbedrijf “MONCHA” belooft, gaat ze helemaal kapot. Op een bepaalde nacht vindt ze een kapotte ‘baku’, een zeer geavanceerd ‘robothuisdier’ ontwikkeld door MONCHA, die ze mee naar huis neemt en repareert. Ze noemt de katvormige baku “Jinx”, en door deze te repareren weet ze toch een plekje te krijgen op die elite academie, maar Jinx is anders dan de andere baku die ze ooit gezien heeft. Hij lijkt… “echt”. Terwijl Lacey went aan haar nieuwe schoolleven, strijdt met de beste studenten in “bakubattles” en haar vaardigheden test, ontdekt ze dat Jinx deel uit maakt van een gevaarlijk geheim… Je zal het zelf moeten lezen om dit geheim te achterhalen. 😉

De kenners zullen ondertussen het Pokémon-aspect wel herkend hebben en, zoals mij, even veel zin hebben om het boek te lezen, maar natuurlijk heeft het boek ook z’n minpunten. Er waren twee dingen die ik iets minder vond aan het boek. Dit waren het tempo en het einde. Op verschillende momenten voelde het verhaal een beetje langdradig en niet snel to the point. Ook vond ik dat het einde een beetje te gehaast was.

Al bij al vond ik het desondanks het tempo nog steeds zeker een aanrader voor sciencefiction fanaten zoals ikzelf. Ook is dit zeker een leuk verhaal dat in de klas besproken kan worden want ik ben er zeker van dat die ‘bakubattles’, de leerlingen zeker zullen interesseren, maar misschien vooral de jongens bij nader inzien. 😉

Het meisje en de soldaat

Het kort maar krachtige verhaal van geschreven door Aline Sax, “Het meisje en de soldaat”, is een heftig en ontroerend verhaal dat verschillende heftige thema’s zoals racisme, oorlog en zelfmoord aankaart. Als ik zou schrijven dat het me emotioneel geraakt heeft zou ik het te weinig credit geven. Ik koos het boek oorspronkelijk omdat het niet te veel pagina’s had en ook omdat het oorlogsthema me aansprak, maar uiteindelijk ben ik gebleven voor het prachtige en ontroerende verhaal.

Het blinde meisje, dat is het boek ook echt wordt benoemd als “het meisje”, en de zwarte soldaat, die ook specifiek als “de soldaat” wordt benoemd, zijn de 2 belangrijkste personages van het boek. Ze hebben beide zeer uitgebreide karakters en ik vind dat ze beide zeer goed geschreven zijn.

Het verhaal wisselt steeds tussen het perspectief van het meisje en de soldaat. Ook wordt het niet door hun vertelt maar door een overkoepelende auteur die over hun vertelt. Een ander leuk aspect van het boek was dat de pagina’s zwart waren met witte letters als het over de soldaat ging om zo echt een contrast te creëren. Dit zorgde echter soms voor wat moeilijkheden want na een lange tijd te lezen had ik soms wat last van mijn ogen, die zich steeds moesten aanpassen.

Het blinde meisje woont in een herberg samen met haar moeder en haar tante. Deze herberg bevindt zich net achter de frontlinie. Hierdoor komen er vaak soldaten over de vloer om even te rusten na hun zware dagen. Het meisje zit graag op het bankje dat buiten staat en ze went stilaan aan de zweet-, modder- en bloedgeur van de soldaten waarmee ze elke dag in contact komt, maar op een dag verandert alles. Op een dag voelt ze dat iemand anders op het bankje komt zitten. Die andere persoon is een zwarte soldaat, hij mag niet binnen in de herberg want de mensen zijn bang van hem en vertellen elkaar allemaal overdreven verhalen over ‘die zwarten’. In het begin praten ze niet, maar al snel geraken ze aan de praat en omdat het meisje blind is, heeft ze geen vooroordelen over de soldaat. Ze vertellen elkaar over hun leven en de man schept een beeld in haar hoofd van Afrika en zijn vrouw en dochtertje daar. Ze raken al snel bevriend en praten vele dagen met elkaar tot op een dag wanneer de soldaat ineens niet meer komt opdagen. Het meisje is droevig en besluit op pad te gaan om hem te zoeken, maar je kan al wel raden hoe dit zal gaan. Ze belandt uiteindelijk in het veldziekenhuis waar de soldaat kort daarvoor uit gevlucht was. Hij was van plan om er een einde aan te maken omdat hij niet terug naar de frontlinie te moeten, maar dan hoort hij iets in de verte …

Het verhaal is mooi en redelijk simpel opgebouwd waardoor het zeker een boek kan zijn dat je in de klas kan bespreken met je leerlingen. Dit kan ervoor zorgen dat ze met spelende thema’s van vandaag de dag in contact komen. Ik heb ervan genoten en ik denk dat dit zeker een leuk verhaal kan zijn voor de geïnteresseerden. Laat me gerust weten wat je van het verhaal vond als je het besluit te lezen!

Fons: Wijze lessen voor het vak Nederlands: schrijfvaardigheid

Onlangs las ik in de Fons een artikel over enkele tips om schrijfvaardigheid te bevorderen. Het artikel is geschreven door Peter van Damme, die vak begeleider is voor Nederlands bij Katholiek Onderwijs Vlaanderen.

Ik koos namelijk voor dit artikel omdat ik schrijfvaardigheid één van de belangrijkste vaardigheden vind en omdat ik ook opmerk dat deze vaardigheid er doorheen de jaren steeds harder achteruit op gaat, zoals Van Damme ook meldt in zijn artikel. Daarom wilde ik in dit artikel nieuwe tips leren om deze later in mijn eigen lessen toe te passen en zo hopelijk toch stilaan de schrijfvaardigheid van mijn leerlingen terug te bevorderen.

Hij bespreekt verschillende termen zoals “de onzichtbare lezer” en vergelijkt “leren schrijven” met autorijden. Ik vond deze vergelijking zeer accuraat en het gaf me een ander beeld op het schrijfproces waar ik eerder nog niet aan had gedacht. Ook bespreekt hij verschillende bouwstenen en lesideeën die nuttig kunnen zijn. Ik ga deze hieronder verder bespreken.

Hij bespreekt verschillende bouwstenen die ik als leraar kan inzetten tijdens het lesgeven om leerlingen hun schrijfvaardigheid te ondersteunen. Hij spreekt hier over het gebruik van voorbeelden en het ondersteunen bij moeilijke opdrachten, maar ook structuur, feedback en effectiviteit. Deze bouwstenen hielpen mij een beter beeld scheppen over hoe ik schrijfvaardigheid kan bevorderen bij mijn toekomstige leerlingen.

Hij gaf leerkrachten ook enkele lesideeën die men zou kunnen gebruiken in hun eigen lessen en die zeker ook nuttig kunnen zijn voor jullie. Hij praat hier bijvoorbeeld over het modelleren van een les of over sjablonen gebruiken bij een moeilijker teksttype. Ook raadt hij aan om leerlingen teksten te laten herschrijven om zo hun register en woordkeuze te bevorderen. Ook hun opbouw en vormgeving kan hier enorm door verbeteren.

Ik raad alle toekomstige leerkrachten dit artikel zeker aan want het zit boordevol ideeën waarmee jullie jullie lessen schrijfvaardigheid effectiever kunnen maken.

Reality Check

Ik vind van mezelf dat ik nog niet echt een grote cultuurparticipant ben en ik hoop dat ik er met deze blog verandering in kan brengen. Alle opdrachten die we voor dit portfolio moeten doen, doe ik normaal gezien niet vaak dus ik hoop doorheen de opleiding veel nieuwe ervaringen te beleven door deze opdracht. Als er een schaal zou zijn van cultuurparticipatie zou ik met zekerheid kunnen zeggen dat ik zeer ver vanonder zou staan. Ik hoop dus ten zeerste dat ik op z’n minst van de bodem van deze denkbeeldige schaal geraak deze komende jaren.

De volgende alinea’s zullen qua inhoud mijn antwoorden zijn op enkele richtvragen vanop Canvas. Hier zal ik onder andere mijn favoriete culturele genres bespreken zowel als mijn weinige voorgaande culturele ervaringen. Ik hoop dan ook ten zeerste dat deze reality check jullie een beeld zal geven over mijn stand van zake als cultuurparticipant.

Als ik het heb over mijn favoriete genres bij boeken en films, dan is dit eigenlijk zeer verschillend voor de twee. Bij boeken lees ik het liefst boeken die mijn interesse en nieuwsgierigheid opwekken zoals thrillers of historische verhalen. Hierbij zoek ik vooral de spanning van het verhaal om mijn aandacht erbij te houden. Voor films daarentegen prefereer ik actie en fantasy (als in Lord of the Rings en Dungeons and Dragons, niet zoals in kindersprookjes). Dit is omdat ik me graag inleef in deze verhalen. Ik weet het, dat is best nerdy :P.

Als ik naar een cultuurevenement ga is dit meestal een film en ik weet dat dit niet de bedoeling is en daarom hoop ik doorheen de opleiding mijn horizon te verruimen en ook veel andere cultuurevenementen bij te wonen. Hierdoor zal ik zeker stijgen op mijn denkbeeldige schaal.

Zoals ik hierboven al vermeldde ga ik vooral naar films en dit doet ik ook zo goed als altijd met vrienden of familie. Het is dan ook niet gek dat we na de film er dan ook over praten en zelfs nog erover chatten als we weer thuis zijn.

Mijn uiteindelijke doel aan het einde van de opleiding is dus, zoals ik al kort in mijn inleiding vermeldde, om zo hoog mogelijk te stijgen op mijn denkbeeldige schaal en zo’n goed mogelijke cultuurparticipant te worden. Ik wens jullie veel leesplezier met mijn blog waar ik mijn cultuurervaringen met jullie zal delen.